تأثیر نوع بافت قلمه و تیمار هورمونی در ترکیب با مواد کمک‌ریشه‌زا بر صفات ریشه‌زایی سرخدار (Taxus baccata L.)

سرخدار از گونه­های بومی ارزشمند با کاربرد بسیار وسیع در فضای سبز است. به­منظور بررسی تاثیر نوع بافت قلمه (چوب نرم، نیمه­سخت و سخت) و میزان هورمون ایندول بوتیریک اسید (5000،2500،500،0 میلی­گرم در لیتر) در ترکیب با مواد کمک­ریشه­زا (پراکسید هیدروژن سه درصد و پوترسین یک میلی­مولار)، آزمایشی به­صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار به‌اجرا درآمد. پس از پنج ماه از زمان قلمه‌گیری، درصد ریشه­زایی، تعداد ریشه، طول بزرگ‌ترین ریشه، تعداد دسته‌های برگچه­ای، کلروفیل کل، فنل کل و تعداد قلمه­های کالوس‌زده بررسی شد. براساس نتایج به‌دست‌آمده اثر نوع بافت، تیمار و برهمکنش آنها بر بیشتر صفات مورد ارزیابی معنی­دار بود. ایندول بوتریک اسید (IBA) 5000 + پراکسید هیدروژن 3 درصد بهترین تیمار در افزایش درصد ریشه­زایی، تعداد ریشه، طول ریشه و تولید دسته‌های برگچه­ای در قلمه­های نیمه­سخت بود و مقدار فنل کل در قلمه­های نیمه­سخت کمتر از قلمه­های نرم بود. در تیمار شاهد، قلمه­ها کالوس تولید کردند، اما ریشه­زایی صورت نگرفت. در بین مواد کمک‌ریشه‌زا، پراکسید هیدروژن در مقایسه با پوترسین بهتر عمل کرد. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده استفاده از IBA در غلظت­های زیاد به­همراه استفاده از پراکسید هیدروژن برای تسهیل در ریشه­زایی قلمه­های نیمه­سخت سرخدار، به­دلیل برتری معنی‌دار نسبت به شاهد توصیه می­شود.